Is mijn derde dichtbundel. Deze heeft twee delen. Het eerste heet ‘The Closet Mix’, een titel die ik ontleende aan wat de gitarist van The Velvet Underground – Sterling Morrison – zei toen Lou Reed de originele mix had veranderd: “Het klinkt alsof de songs zijn opgenomen in een toilet”. We kunnen slechts gisssen of toeval bestaat. Ik had net gelezen dat een cultureel centrum een festival wou organiseren. Je kon voorstellen sturen en mocht gebruik maken van het hele gebouw, tot de toiletten toe. Het was augustus en ik had er weer eens flink de pest in. Bijna gelijktijdig schreef ik in één ruk van een week tot tien dagen dat hele eerste deel en een lied, Winter in augustus. Je kunt het verderop vinden. De tekst ervan verschilt licht van wat in de bundel staat, maar het paste prima bij de rest. Van meet af aan was het de bedoeling deze gedichten publiek te brengen. Toen mijn voorstel niet werd weerhouden, was het even in de haren krabben en denken: wat nu? Uiteindelijk leek de beste oplossing een uitgever zoeken. Wie? Mijn naambekendheid is niet van die aard dat je op elke deur kunt aankloppen. Dus lag het werk te wachten tot het verlost zou worden van een stille dood.
Tot in het najaar iemand uit mijn omgeving zijn eerste dichtbundel publiceerde en mij uitnodigde voor de voorstelling daarvan. Ik kocht die bundel, het duurde even om die te lezen en in zijn wereld te komen – je moet daar wat tijd voor nemen. Verder vond ik het mooi uitgegeven. De uitgeverij was mij onbekend. Ik dacht: oké, wie niet waagt niet wint en stuurde een paar weken later mijn manuscript op. Na weer enkele weken werd ik gebeld en een mij onbekend iemand zei dat Boekscout interesse had in het werk. Alleen was het aantal gedichten te gering om uit te geven als boek. “Of ik meer had?” En daar kwam toeval weer om de hoek loeren, in 2024 had ik voor het eerst sinds lang weer flink wat gedichten geschreven. Dus antwoordde ik: “Ik zal eens kijken”. Het waren er meer dan ik dacht. Bleef enkel de vraag of ze wel pasten bij die closet mix. Een deel ervan bleek eerder geschikt voor de koelkast, 18 gedichten overleefden het schiften en vormden mits wat schikken een mooie aanvulling op wat vooraf ging. Eén gedicht was net iets ouder, van eind 2023. Alsof het de voorloper was van wat komen zou. Vreemd genoeg zou je kunnen zeggen: “Wat als het toilet de benen neemt”.