Een tijd terug zette iemand dit krantenknipsel op Het Grote Smoelenboek. Hij had het gevonden in het archief van de stad Aalst. Het is een interview dat dateert van eind 1978, begin 1979. Dat weet ik niet meer precies. Ik heb het niet bijgehouden. Het interview werd afgenomen door Dirk De Troyer, intussen overleden.
Toen ik de tekst las, was mijn eerste reactie: wat had die snotaap te vertellen? Ik was 23, een zoekende jongeling. Vreemd genoeg staan er dingen in die tot op vandaag herkenbaar zijn. Is dat dan zo raar?
Natuurlijk veranderen we, terwijl we voor een stuk blijven wie we zijn. Alleen had ik niet veel meegemaakt. En als dichter kwam ik pas piepen. Dichter? Nu ja, ineens was dat een naam die me werd opgespeld. Een vorm van identiteit in de ogen van anderen. Plezant, niks meer.
