Bij ons thuis was de ene al wat zotter dan de rest:
mijn broertjes, mijn moeder, de goudvis die zijn kringetje trok.
Alleen mijn vader bleef behoorlijk nuchter,
behalve als hij gedronken had en licht in de wind
accordeon speelde, terwijl het gepeupel
polka danste op pleinen onder plensbuien
waar de tenten niet tegen bestand waren.
Dan werd het pas echt een vrolijke boel.
Ik zou dit vertellen met uitgestreken gezicht
mocht het niet waar zijn, slechts een beetje
overdreven zoals het vermelden van broertjes
die niet bestonden of een beestje dat dood lag
in een kooitje en verder misschien
een paar petieterige dingetjes of twee.
Bij ons thuis was de ene al wat zotter dan de rest:
ik was er waarschijnlijk het ergst aan toe.
Twijfels bij een oude foto