In staat van ontbinding

Nu ik niet meer leef, lijkt het soms alsof ik dood ben

een misverstand dat ik deel met mezelf en

waarvan ik niet weet of ik daar blij moet mee zijn of om lachen

een toestand die ik met plezier wil volhouden

als dat niet te veel inspanning vraagt

bovendien is het waarschijnlijk niet gepermitteerd

na een tijd gaat iedereen er zich mee bemoeien

je vrouw kan ik nog begrijpen en van de kinderen had je niks anders verwacht

maar dan wil ook de rest ineens een stem hebben in het kapittel

mocht het kunnen zou je het liefst van al er stiekem tussenuit muizen,

is dat te veel gevraagd