In het kasteel

 

Daar in die kamer, het was er zo warm
Waar onder zijn blik, zij rilde
Wenkte hij haar met één oogopslag
Het was wat zij altijd wilde
De liefde – ja, dat wordt gezegd
Hij sprak geen woord. Zo ging dat, echt

Daar in dat huis, rende zij in de tuin
Waar haar hand ooit de struiken tilde
Soms leek het alsof hij haar toen zag
Het was wat zij altijd wilde
De liefde – ja, dat wordt gezegd
Maar zij zei niets. Zo ging dat, echt

Daar in dat huis, voor de open haard
Waar hij haar hartstocht stilde
Ze raakte dronken, hij lachte om haar
Het was wat zij altijd wilde
De liefde – o, dat wordt gezegd
Niet dat ze veel zeiden. Zo ging dat, echt

Daar in die kamer, stond zij bij het raam
Als een vaas, een object dat trilde
Voorvoelde zij toen, in het licht van de maan
Dat het niet zijn kon wat zij wilde
De liefde – o, dat wordt gezegd
In die kringen doet men er het zwijgen toe. Zo gaat dat, echt.

Nu loopt ze soms voorbij dat huis…

In het kasteel