de zon gaat onder, de dag loopt ten eind
het is druk op de markt, al zijn de koopjes voorbij
het volk kijkt reikhalzend uit naar de show
de ster op de dansvloer, voor een laatste slow
als spil van het spektakel, neem ik graag de tijd
straks hoort ook dit tot de vergankelijkheid
ik beroofde de edelen en verspilde hun bloed
denk niet te licht over mij, ik was geen Robin Hood
je hoort veel geblaat, menselijkheid voert de toon
alsof het om een hobby gaat, vrije tijd – doodgewoon
doe het rustig aan, we hebben alle tijd
straks hoort ook dit tot de vergankelijkheid
het landschap is bar nu – de bergen, de zee
de tuin van Eden is niet wat je dacht, o nee
voor al je daden, niks dan de vetste prijs
Sint-Pieter zegt: Jan De Lichte, enkele reis
je toont geen berouw, wroeging noch spijt
straks hoort ook dit tot de vergankelijkheid
het uur is nu, het volk drumt dichterbij
ze radbraken je eerst, dan kan de galg er nog wel bij
die tuigen zijn prima, daar zijn centen voor
en raak je ’t verhoog niet meer op, dan zet de beul zijn beste beentje voor
de doodsstrijd duurt niet te lang, wat velen spijt
straks horen ook jullie tot de vergankelijkheid
de zon gaat onder, ik loop ten eind
alle dingen zijn vluchtig, mijn spel is voorbij
ze droppen je in het leven, niemand die je wat vraagt
tot de tak waarop je zit plots wordt afgezaagd
mijn lijf lijkt gevoelloos, niets herinnert aan spijt
straks hoort ook dit tot de vergankelijkheid